Kategoria: Uncategorized

Chcesz przekazać swoje przedsiębiorstwo komuś innemu i zastanawiasz się, jakie niesie to za sobą konsekwencje prawne? Zależy Ci na tym, aby dowiedzieć się, w jaki sposób rozliczyć VAT w tego rodzaju przypadku? Sprawdź, co należy zrobić w sytuacji przekazania przedsiębiorstwa i co mówi o tym polskie prawo. 

Przekazanie przedsiębiorstwa a podatek VAT – co warto wiedzieć?

Przekazanie przedsiębiorstwa można rozumieć jako oddanie go w formie darowizny i w takim przypadku nie jest to traktowane jako sprzedaż odpłatna. 

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy VAT przepis ten nie obowiązuje osób, które dokonują zbycia przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części. Nabycie przedsiębiorstwa w przypadku spadku obejmowane jest natomiast według określonych warunków, nawet jeśli stopień pokrewieństwa jest możliwie najbardziej wiążący. 

Transakcja przekazania przedsiębiorstwa zgodnie z tym prawem:

• nie generuje należnego podatku VAT,
• nie powoduje konieczności dokonania korekty podatku odliczonego wcześniej od przekazywanych składników majątkowych,
• ewentualna korekta dokonywana powinna być przez nabywcę przedsiębiorstwa. 

Czy przekazanie przedsiębiorstwa generuje obowiązek zapłacenia podatku VAT?

W związku z wyżej wymienionymi czynnościami prawnymi należy pamiętać, że transakcja przekazania przedsiębiorstwa jest neutralna na gruncie podatku VAT. Jest to zapis, który obowiązuje niezależnie od tytułu prawnego. W momencie, gdy przekazanie przedsiębiorstwa zwolnionego od podatku VAT w formie darowizny np. osobie z rodziny nie generuje konieczności zapłacenia podatku VAT. Jednak ze względu na zmianę celu użytkowania składników firmowych z tych używanych do czynności opodatkowanych na te, które są zwolnione z opodatkowania, należy spełnić jeden ważny warunek. Osoba, której przekazana jest działalność gospodarcza, ma obowiązek skorygowania odliczonego wcześniej przez byłego właściciela podatku VAT.

Jakie warunki należy spełnić, aby nie zapłacić podatku VAT?

Nie każdy zdaje sobie sprawę, że jeśli chce się odstąpić od konieczności opodatkowania przekazanego przedsiębiorstwa, konieczne jest oddanie całej formy działalności gospodarczej. Przepisy nie są w tym kierunku dość jasne, dlatego w przypadku ewentualnych wątpliwości, warto sięgnąć po opinię doradcy biznesowego. Powszechnie przyjęte stanowisko w orzecznictwie mówi także o tym, iż kolejny obowiązkiem, jakim należy spełnić w celu wyłączenia transakcji z opodatkowania, jest konieczność kontynuacji prowadzenia przedsiębiorstwa przez osobę obdarowaną, a więc nabywcę. 

Kontynuowanie działalności gospodarczej przy zbyciu przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa oznacza, że po dokonaniu transakcji nabywca kontynuuje prowadzenie tego przedsiębiorstwa lub jego części. Jeśli więc osoba, która otrzymała przedsiębiorstwo w formie darowizny i dokonała tym samym sprzedaży wszystkich składników jej majątku firmowego, nie ma możliwości skorzystania z wyłączenia opodatkowania VAT. 

Przekazanie przedsiębiorstwa – co jeszcze warto wiedzieć?

Bardzo istotne w trakcie przekazywania przedsiębiorstwa jest określenie definicji tego pojęcia. Mimo iż ustawa o VAT nie opisuje opisywanego słowa, to za obowiązujące przyjmuje się znaczenie w rozumieniu Kodeksu cywilnego. Jest to więc zespół składników zarówno materialnych, jak i niematerialnych, które umożliwiają prowadzenie działalności gospodarczej. Przedmiotem przekazania musi być więc zorganizowany zespół właśnie tych składowych, a za zbycie przedsiębiorstwa nie uważa się darowizny wyłącznie kilku składników majątku firmowego. 

Warto mieć na uwadze, że jeśli braki w określonych elementach majątku nie mają znaczącego wpływu na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa, to nie powinny one uniemożliwić przeprowadzenia transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa. W przypadku jego zbycia wystarczy, że nabywca otrzyma minimalne środki umożliwiające kontynuowanie wcześniej prowadzonej działalności gospodarczej.

Decydując się na darowiznę przedsiębiorstwa, należy pamiętać, że czynność ta ma konsekwencje związane z podatkiem VAT. Dzieje się tak ze względu na to, iż powoduje to przeniesienie (sukcesję) praw i obowiązków podatkowych między darczyńcą a obdarowanym. W wyniku tego to obdarowany staje się odpowiedzialny za regulowanie podatku VAT w zakresie korekty podatkowej. W celu dokładnej analizy indywidualnej sytuacji podatników, warto udać się do doradcy biznesowego lub biura rachunkowego specjalizującego się w darowiznach.

Chcesz przekazać swoje przedsiębiorstwo jako darowiznę i zastanawiasz się, jaki obowiązek generuje to w przypadku rozliczania podatku PIT? Dowiedz się, jak wygląda obowiązek prawny w trakcie przekazywania towarów trwałych i handlowych, które są nieodłączną formą przedsiębiorstwa.

Rozliczenie PIT w przypadku przekazania przedsiębiorstwa – co warto wiedzieć?

Wiele osób planujących przekazanie przedsiębiorstwa innej osobie zastanawia się, czy wiąże się to z koniecznością opłacenia podatku PIT. Sama czynność tego rodzaju, która odbywa się w drodze darowizny, nie niesie za sobą obowiązku opodatkowania. Należy jednak mieć na uwadze, że polskie prawo przewiduje pewne wyjątki, które dotyczą w szczególności środków trwałych i handlowych. Te często wchodzą w skład przedsiębiorstwa, a to jako całość traktowana jest w inny sposób. Na drodze darowizny konieczne jest przeanalizowanie każdej grupy składników firmowych. Polskie prawo mówi o tym, że istnieje podatek od darowizn, dla którego przewidziane są trzy grupy podatkowe. Ze zwolnienia mogą skorzystać najczęściej członkowie najbliższej rodziny.

Reasumując, sama decyzja o przekazaniu przedsiębiorstwa nie generuje żadnego obowiązku prawnego związanego z opłaceniem podatku PIT. Informację tę można znaleźć w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT, gdzie przepisów nie stosuje się do czynności regulowanych oddzielną ustawą od spadku i darowizn. 

Przekazanie przedsiębiorstwa a ustawa PIT 

Należy wiedzieć, że ustawa o PIT nie wskazuje o bezpośrednim przekazaniu przedsiębiorstwa w holistycznym jego ujęciu. Jak wspomniano wcześniej, wszystkie składniki firmy są brane pod uwagę osobno, co wiąże się z koniecznością uwzględnienia innych przepisów. 

Jednym z przepisów, jakie warto wziąć pod uwagę, decydując się na przekazanie przedsiębiorstwa, jest fakt, iż jeśli oddawane są środki trwałe w formie darowizny, to należne jest zastosowanie zasady kontynuacji amortyzacji. Oznacza to, że osoba obdarowująca nie ma obowiązku korygowania poprzednio zrealizowanych odpisów. A nowy właściciel przedsiębiorca nie może natomiast dokonywać odpisów amortyzacyjnych od całkowicie umorzonej wartości z początku. Dokonane odpisy amortyzacyjne pozostają w mocy, natomiast późniejsze nieodpłatne przekazanie danego środka trwałego nie przekreśla ich wartości. 

Oddanie towaru handlowego w ramach przekazania przedsiębiorstwa

Składnikiem majątkowym, który poza środkami trwałymi wchodzi w skład przedsiębiorstwa, jest towar handlowy. Ustawa o PIT (art. 23 ust. 1 pkt 11) mówi, że wydatki, jakie ponoszone są na uzyskanie tego rodzaju produktów (rzeczy handlowych i materiałów) nie przechodzą jednocześnie jako koszt uzyskania przychodów dla darczyńcy w trakcie przekazywania darowizny. Osoba, która jest darczyńcą, ma obowiązek zaksięgować ich wartość, co wiąże się ze stworzeniem specjalnej listy w Księdze Przychodów i Rozchodów. W momencie przekazania przedsiębiorstwa wydatki nie będą miały związku z tą działalnością. Konieczne więc jest w tym momencie dokonanie niezbędnych korekt dotyczących ponoszonych wydatków na nabycie towarów stanowiących przedmiot darowizny.

Jak zmienić właściciela w przedsiębiorstwa? 

Chcąc dokonać przepisania jednoosobowej działalności gospodarczej na inną osobę, należy pamiętać, że umowa darowizny powinna zawierać informację o tym, jakie składniki materialne i niematerialne są zbywane. Dokument musi być notarialnie poświadczony. Aby uzyskać zwolnienia podatkowego od przekazanej darowizny, konieczne jest złożenie formularza SD-Z w ciągu pół roku od przekroczenia progu otrzymanego przedsiębiorstwa. Mogą dokonać tego członkowie najbliższej rodziny, a więc małżonek, zstępni (dzieci, wnuki), wstępni (rodzice, dziadkowie), a także kilka innych osób wliczających się w skład najbliższych osób obdarowującego. Przekazując przedsiębiorstwo innemu podatnikowi, konieczne jest przeniesienie praw i obowiązków wynikających z umowy ze zbywcy na nabywcę. 

Aby wszelkie formalności były wypełnione prawidłowo, warto zapoznać się ze szczegółowymi informacjami na temat przekazywania przedsiębiorstwa. Są one dostępne na oficjalnej stronie biznes.gov.pl. Warto również skorzystać z doradztwa biznesowego, które oferowane jest między innymi w niektórych biurach rachunkowych.

Osoby, które uczestniczą w realizacji umowy, niekiedy mogą zostać pociągnięte do tzw. odpowiedzialności solidarnej. Z tego rodzaju obowiązkiem wiążą się różne inne skutki. Poznaj dokładną definicję tego rodzaju czynności i sprawdź, z czym ona się wiąże. 

Odpowiedzialność solidarna – czym jest?

Nawiązanie współpracy z innymi osobami bardzo często wiąże się ze sporządzeniem odpowiednio skonstruowanej umowy. Ta natomiast zawierana jest pomiędzy osobami, które są zobowiązane do realizacji części lub całości ustalonych warunków. W trakcie zawarcia umowy wszystkie strony są pociągnięte do odpowiedzialności solidarnej. Szczegółową definicję tej czynności można znaleźć w Kodeksie cywilnym, a konkretniej w art. 366 i 367. Zgodnie z nimi dłużnicy są zobowiązani wobec wierzyciela, na podstawie czego może on wymagać spełnienia świadczenia od wszystkich, od kilku z nich lub od każdego z osobna. Wszyscy dłużnicy odpowiadają solidarnie za widniejące zobowiązania aż do tzw. zaspokojenia wierzyciela. Zgodnie z zasadą solidarności w momencie, gdy wierzyciel zostanie zaspokojony przez jednego dłużnika z wszystkich istniejących, to pozostali są zwolnieni z obowiązku spłaty długu. 

Należy wiedzieć, iż Kodeks cywilny przewiduje, że stronę wierzycieli też obowiązuje odpowiedzialność solidarna, a więc kilku z nich może posiadać prawo do realizacji świadczenia długu. Dzięki temu w takim momencie następuje zaspokojenie pozostałych wierzycieli, a dług wygasa.

Co warto wiedzieć o odpowiedzialności solidarnej?

Jak wspomniano wcześniej, informacje na temat znaczenia odpowiedzialności solidarnej znajdują się w Kodeksie cywilnym. Warto zapoznać się z kilkoma z nich, a w szczególności dobrze mieć wiedzę na temat:

• tego, kto odpowiada za zobowiązania spółki – wszyscy wspólnicy,
• kto ponosi odpowiedzialność za szkody wyrządzone czynami niedozwolonymi – wszyscy ze względu na odpowiedzialność solidarną,
• kto ponosi odpowiedzialność za przyjmowane zlecenia – wszyscy solidarnie względem drugiej strony,
• kto odpowiada solidarnie z podatnikiem za zobowiązanie podatkowe – przedstawiciel podatkowy.

W ramach odpowiedzialności solidarnej w przypadku rejestracji i aktualizacji trybów rozliczania VAT, pełnomocnik odpowiada z zarejestrowanym solidarnie do kwoty 500 000 złotych za zaległości powstałe z tytułu czynności, które zostały wykonane w ciągu pół roku od dnia zarejestrowania się jako podatnik czynny. 

Konsekwencje ponoszenia solidarnej odpowiedzialności

W przypadku braku weryfikowania danych kontrahentów i dokonywania wpłaty na niesprawdzone wcześniej konto, wskazane na umowie lub fakturze, można narazić się na poniesienie negatywnych konsekwencji, które wynikają właśnie z poniesienia solidarnej odpowiedzialności. Nabywca odpowiada bowiem solidarnie wraz z dostawcą towaru za jego zaległości podatkowe. Odpowiedzialność solidarna w tym przypadku dotyczy tylko tych sytuacji, w których istnieje obowiązek zapłaty za pośrednictwem rachunku płatniczego, a więc, gdy jednorazowa wartość przekracza 15.000 złotych. 

Odpowiedzialność solidarna – podsumowanie

Reasumując, odpowiedzialnością solidarną nazywa się pociągnięcie do odpowiedzialności osób, które uczestniczą w realizacji części lub całości umowy. Dotyczy to współprac podejmowanych na różnych przestrzeniach życia codziennego i biznesowego. W umowach występują zazwyczaj strona dłużnika i wierzyciela. 

Najczęściej spotykaną odpowiedzialnością solidarną jest ta, która dotyczy podatku VAT. W jej momencie nieuiszczenie należnego podatku przez jedną ze stron transakcji może prowadzić do obarczenia tą odpowiedzialnością również innych osób będących jej stronami. Organ podatkowy zazwyczaj w takim momencie żąda zapłaty zaległej kwoty od każdego, kto uczestniczy w transakcji. 

Odpowiedzialność solidarna dotyczy również takich sytuacji jak małżonkowie, z których jeden zaciąga zobowiązania wynikające z zaspokojenia potrzeb rodziny, spadkobiercy, którzy ponoszą odpowiedzialność za długi spadkowe, osoby pełnoletnie zamieszkujące dane miejsce, które odpowiadają solidarnie z najemcą za zapłatę czynszu i opłat (bez zstępnych niemających możliwości samodzielnego utrzymania się).

Jak widać odpowiedzialność solidarna może towarzyszyć każdej osobie na co dzień, dlatego warto zapoznać się z jej dokładną definicją oraz ewentualnymi konsekwencjami, jakie z niej płyną. W tym celu można dokładnie zweryfikować Kodeks cywilny lub umówić spotkanie z doradcą biznesowym.

Nie każdy podatnik wie, że w przypadku posiadania nadwyżki podatku VAT istnieje możliwość przeniesienia nadwyżki na kolejny okres rozliczeniowy. Prowadząc przedsiębiorstwo, warto poznać wszelkie obowiązujące prawa i obowiązki. Dowiedz się więc, czym jest nadwyżka VAT i co można z nią zrobić.

Nadwyżka podatku VAT – czym jest?  

Nadwyżka podatku VAT oznacza nic innego jak uzbieranie się większej kwoty z danego okresu rozliczeniowego z przewagą zakupów nad sprzedażą. Rozumiane jest to jako podatek VAT naliczony w przypadku faktur zakupu oraz podatek VAT należny dotyczący faktur sprzedaży. Niekiedy nadwyżka jest również obecna w przypadku, gdy danym miesiącu zakupów wynikających z potrzeb przedsiębiorstwa było mniej niż w miesiącu, w którym wykazana została nadwyżka VAT w JPK_V7. 

W zależności od rodzaju prowadzonego przedsiębiorstwa, a także sposobu prowadzenia działalności, wyróżnia się kilka sytuacji, w jakich występuje nadwyżka podatku VAT. Najczęściej jednak uwzględniany jest zapis, iż w momencie, gdy kwota podatku naliczonego jest wyższa w okresie rozliczeniowym, od kwoty podatku należnego, występuje nadwyżka VAT. W takim przypadku możliwe jest:

• ubieganie się o uzyskanie nadwyżki na rachunek bankowy,
• wystąpienie o zwrot różnicy podatku na rachunek VAT, a więc ten, który wykorzystuje się w przypadku podzielonej płatności,
• przeniesienie nadwyżki na kolejny okres rozliczeniowym. 

Nadwyżka podatku VAT – co warto zrobić?

Jak wspomniano wcześniej, istnieje kilka możliwości, jakie ma przedsiębiorca, u którego nastąpiła nadwyżka podatku VAT za dany okres rozliczeniowy. Każdą z opcji warto dokładnie przemyśleć, zastanawiając się nad tym, które rozwiązanie będzie dla niego najkorzystniejsze. W przypadku braku odpowiedniej wiedzy lub pojawienia się ewentualnych wątpliwości warto skorzystać z doradztwa biznesowego. Wykształceni księgowi w biurach rachunkowych świadczą pomocą opartą na zdobytym doświadczeniu oraz profesjonalnej wiedzy. 

Należy mieć na uwadze, iż nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym zwraca Urząd właściwy dla danego podatnika. W przypadku chęci uzyskania takiej różnicy VAT konieczne jest wyrażenie takiej chęci poprzez złożenie odpowiedniego wniosku. 

Kiedy następuje zwrot nadwyżki podatku VAT?

Każdy przedsiębiorca wie, jak ważne w prowadzeniu działalności gospodarczej są terminy. Otrzymanie zwrotu po otrzymaniu przez urząd wniosku podatnika następuje w terminie do 60 dni. Termin liczony jest od dnia złożenia rozliczenia VAT, gdzie wskazana jest kwota nadwyżki podatku VAT. Czas 60 dni jest podstawą, która w niektórych przypadkach może jednak zostać wydłużona lub skrócona. Dzieje się tak w dwóch przypadkach.

• Wydłużenie zwrotu nadwyżki VAT o 180 dni następuje w momencie, gdy podatnik nie wykaże żadnej sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym (nawet tej nieopodatkowanej).
• Skrócenie terminu w ciągu 25 dni, gdy podatnik wniósł o zwrot na rachunek bankowy i spełnia on warunki opisane w art. 86 ust. 7 ustawy o VAT lub też wniósł o zwrot na rachunek VAT. 

Art. 87 ust. 5a i 6a ustawy o VAT mówi o tym, że w przypadku skrócenia terminu zwrotu ze 180 dni na 60 lub zwrotu na rachunek VAT w terminie 25 dni, oprócz spełnienia warunków wskazanych w ustawie, podatnik musi złożyć pisemny wniosek do urzędu skarbowego, informujący o chęci skorzystania z wybranego terminu.

Niekiedy dzieje się tak, iż naczelnik urzędu skarbowego przedłuża wyżej wymienione terminy ze względu na konieczność dodatkowej weryfikacji.

Nadwyżka VAT a jej zasadność

Nie każdy przedsiębiorca zdaje sobie sprawę, że różnica wypłacana podatnikowi przez urząd skarbowy odbywa się manualnie. Przed dokonaniem zwrotu weryfikowana jest więc jego zasadność. Jak wspomniano wcześniej, możliwe jest przedłużenie dokonania różnicy między VAT w momencie, gdy pojawią się wątpliwości co do tego, czy przedsiębiorcy należy się tego rodzaju wypłata. Istnieją przypadki, gdzie termin zwrotu został wydłużony nawet o kilka lat. Niekiedy włączane są w to nie tylko weryfikacje kontrahentów, ale również rozpoczęcie innych czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej, czy nawet postępowania podatkowego. Jeśli zasadność otrzymania zwrotu VAT zostanie wykazana, to należna kwota wypłacana jest wraz z odsetkami (50% odsetek za zwłokę). O swoich prawach, tak jak w przypadku pojawienia się ewentualnych wątpliwości, warto dowiedzieć się od doświadczonych księgowych.

Jesteś przedsiębiorcą i nawiązując współpracę z kontrahentami, chcesz dodatkowo zabezpieczyć swoje pieniądze? Do tego konieczne jest wystawienie faktury zaliczkowej. Dowiedz się, czym jest ten dokument i sprawdź, jakie elementy należy w nim uwzględnić.

Czym jest faktura zaliczkowa?

Fakturą zaliczkową nazywa się dokument przyrządzany w celu pobrania zaliczki przez przedsiębiorcę przed uiszczeniem transakcji. Ma ona między innymi ułatwić pokrycie kosztów wiążących się z wykonaniem określonej w umowie pracy. Dodatkowo pełni ona formę zabezpieczenia przedsiębiorcy przed ewentualnymi oszustwami. 

Fakt uzyskania wpłaty traktowanej jako zaliczka lub przedpłata należy udokumentować w odpowiedni sposób. Warto również wiedzieć, iż istotne są terminy wystawiania faktury zaliczkowej.

Faktura zaliczkowa – kiedy należy wystawić?

W momencie, gdy przedsiębiorca otrzymuje zaliczkę, zaczyna obowiązywać go podatek VAT. Powstanie obowiązku podatkowego określa, iż przedsiębiorca powinien wystawić fakturę zaliczkową w terminie do 15 dnia miesiąca, który następuje po miesiącu, w jakim uzyskał on wpłatę zaliczkową. Warto jednak wiedzieć, że obowiązku sporządzania całkowicie nowego dokumentu nie ma konieczności w przypadku, gdy dostawa towarów lub wykonanie usługi dzieje się w tym samym okresie rozliczeniowym. Jest to dla przedsiębiorców duże ułatwienie. W innych momentach mają oni bowiem obowiązek przygotowania zarówno omawianej faktury zaliczkowej, jak i domykającej całą transakcję fakturę końcową, a więc rozliczającą.

Kto nie musi wystawiać faktury zaliczkowej?

Wystawienie faktury zaliczkowej w przypadku otrzymania zaliczki lub przedpłaty mają obowiązek wszyscy przedsiębiorcy. Jeśli jednak zaliczka wpłacana jest przez osobę fizyczną, to taki dokument jest przygotowywany wyłącznie w momencie, gdy wpłacający tego zażąda. Nie każdy również wiem, że uzyskanie zaliczki można udokumentować paragonem fiskalnym. Dotyczy to wszystkich przedsiębiorców, którzy muszą ewidencjonować sprzedaż na kasie. Jeśli jednak nabywca wystawi prośbę sporządzenia faktury zaliczkowej, to konieczne jest jej wydanie. W tym przypadku kopię takiego dokumentu trzeba podpiąć do oryginalnego paragonu.

Co powinna zawierać faktura zaliczkowa?

Faktura zaliczkowa mimo tego, że jest podobna do dokumentu standardowego, to różni się od niej kilkoma elementami. Są one bardzo istotne i rzutują na rzecz zgodności z przepisami prawnymi. Na dokumencie koniecznie trzeba zawrzeć informacje o:

• dacie wystawienia,
• numerze kolejnym faktury (identyfikującym dokument),
• imieniu i nazwisko podatnika oraz nabywcy,
• numerze identyfikacji podatkowej,
• dacie otrzymania zaliczki,
• danych zamówienia (w tym nazwa, cena, wartość, ilość),
• wartości podatku. 

W momencie otrzymania zaliczki lub dokonania dostawy towaru czy wykonania usługi zaczyna istnieć obowiązek podatkowy. Ustawa o VAT umożliwia wystawienie faktury zaliczkowej do 30 dni przed otrzymaniem wpłaty. Należy jednak wiedzieć, że samo jej przygotowanie nie powoduje konsekwencji na gruncie podatków, aż do momentu zrealizowania umowy. 

Kiedy nie wystawia się faktury zaliczkowej?

Faktury zaliczkowej nie trzeba wystawiać w kilku szczególnych sytuacjach. Dotyczy to przede wszystkim usługi, które wiążą się z takimi elementami, jak:

• dostawa energii cieplnej, elektrycznej, chłodniczej i gazu przewodowego,
• usługi telekomunikacyjne,
• dostarczanie lub uzdatnianie wody wodociągowej,
• dzierżawa, najem, leasing,
• ochrona osób, dozoru i mienia,
• świadczenie obsługi biurowej i prawnej,
• wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Wszystkie te czynności opisane są w ustawie o VAT i w ich przypadku obowiązek podatkowy nie powstaje, a więc nie ma obowiązku wystawiania faktury zaliczkowej.

Nie każdy przedsiębiorca wie, że w przypadku korzystania z usług restauracyjnych lub cateringowych, możliwe jest odliczenie podatku VAT. Dowiedz się, jak wygląda prawo w tym przypadku, sprawdź, kiedy można odliczyć VAT za restaurację i w jaki sposób to zaksięgować.

Czym są usługi gastronomiczne i cateringowe w świetle prawa?

Aby możliwe było odliczenie podatku VAT od usług gastronomicznych bądź cateringowych, konieczne jest zastosowanie tych, które podchodzą pod ich prawną definicję. Oba rodzaje są do siebie zbliżone, natomiast różnią się w przypadku sposobu dostarczania jedzenia.

Usługą gastronomiczną nazywa się działanie, mające na celu przygotowanie i podanie pożywienia bezpośrednio w zlokalizowanym miejscu np. w restauracji czy kawiarni. Jeśli chodzi o catering, to polega on na dostarczeniu gotowej lub niegotowej żywności w inne miejsce (poza lokal usługodawcy), które pozwala na natychmiastowe spożycie. 

Nadrzędne regulacje unijne wymagają rozróżniania obu definicji. 

Czy można odliczyć VAT za usługę gastronomiczną? 

W świetle prawa usługi cateringowej nie uznaje się za gastronomiczną. Ta regulacja niesie za sobą zarówno plusy, jak i minusy. Najważniejszy dla przedsiębiorców jest jednak fakt i możliwość rozliczania podatku VAT.

Ustawa o VAT w art. 88. 1 pkt. 4 podkreśla, że w przypadku korzystania z usług gastronomicznych, nie ma możliwości odliczenia podatku. Jeśli jednak wydatek ten spełnia wymogi artykułu 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli jest związany z uzyskaniem przychodu, jego zachowaniem lub zabezpieczeniem, wówczas w ewidencji księgowej należy uwzględnić kwotę brutto z faktury. Ważne jest, aby te koszty nie były uznawane za koszty reprezentacji, ponieważ nie mogą one stanowić kosztu uzyskania przychodu. 

Czy można odliczyć VAT za usługę cateringową? 

Nieco inaczej niż w przypadku korzystania z usług restauracji, dzieje się w kontekście cateringu. Nie są one z definicji usługami gastronomicznymi, a więc przedsiębiorca może odliczyć od nich podatek VAT. Potwierdzają to różnego rodzaju interpretacje podatkowe, które zaznaczają, że artykuł 88 ust. 1 pkt 4 ustawy zawiera przepis wykluczający możliwość odliczenia podatku naliczonego. W tym przepisie wymienione są usługi noclegowe oraz gastronomiczne. 

Jak zaksięgować usługi cateringowe?

Każdą usługę, z jakiej korzysta przedsiębiorca, a zwłaszcza w przypadku, gdy chce on odliczyć podatek VAT, należy odpowiednio zaksięgować. Taka dokumentacja nie powinna być zbyt trudna, jednak w przypadku pojawienia się jakichkolwiek wątpliwości, warto skorzystać z profesjonalnego doradztwa księgowego. Biuro rachunkowe, które świadczy pomoc w tym zakresie, może okazać się również niezwykłym wsparciem w momencie, gdy przedsiębiorcy zależy na bezbłędnym rozliczaniem się z państwem. Możliwość skorzystania z pomocy księgowych mają między innymi klienci firmy M&B Biuro Rachunkowe.

Aby uwzględnić usługę cateringową, na którą przedsiębiorca ma prawo do odliczenia podatku VAT, należy wprowadzić ją do systemu jako fakturę VAT w zakładce dotyczącej wydatków, księgowania i dodawania faktur VAT. Po wybraniu tej opcji pojawi się okno, w którym należy skopiować dane z faktury. Usługę cateringową należy zaksięgować, wybierając odpowiednią kategorię, taką jak “Inne wydatki związane z działalnością gospodarczą”. Dodatkowo, w polu opisowym można umieścić dowolny wpis, który identyfikuje ten konkretny wydatek, na przykład “usługi cateringowe”.

Chcesz przenieść koszty na swojego kontrahenta? Niezbędna wiedza w tym zakresie uwzględnia temat przygotowania tzw. refaktury. Dowiedz się, czym ona jest, co powinna zawierać i w jaki sposób ją napisać..

Refaktura – co to jest?

Definicji refaktury można się doszukać w artykule 8 ust. 2a ustawy o VAT. Zgodnie z nią w przypadku, gdy podatnik nabywa usługę we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, to uznaje się, że ostateczny użytkownik tej usługi, czyli wspomniana osoba trzecia, jest odpowiedzialna za jej rozliczenie. W takim przypadku podatnik, który nabywa usługę, odsprzedaje ją osobie ostatecznie z niej korzystającej. Przepis ten mówi o konieczności wykonania świadczenia nazywanego odsprzedażą, w czym konieczne jest sporządzenie refaktury. Jest to więc dokument wystawiony przez nabywcę usługi w celu jej odsprzedaży na rzecz ostatecznego jej odbiorcy. 

Co powinna zawierać refaktura?

Podatnik, który ma obowiązek przygotowania refaktury, powinien dokładnie dowiedzieć się, jak powinna ona wyglądać. Warto wiedzieć, iż tego rodzaju dokument nie musi być tworzony na wzór faktury pierwotnej. Konieczne jest jednak uwzględnienie w niej takich informacji, jak: 

• data wystawienia faktury, 
• kolejny numer faktury, który jednoznacznie identyfikuje fakturę w ramach jednej lub więcej serii, 
• imiona i nazwiska (lub nazwy) podatnika i nabywcy towarów lub usług, wraz z ich adresami,
•  numer identyfikacji podatkowej (NIP) nabywcy i sprzedawcy. 

Na refakturze warto również umieścić datę dostawy towarów lub wykonania usługi, lub datę otrzymania zapłaty, jeśli nastąpiła przed sprzedażą i jest określona oraz różni się od daty wystawienia faktury, nazwę (rodzaj) towaru lub usługi, jakiej dotyczy oraz wartość sprzedaży netto, kwota podatku VAT i wartość brutto. 

Aby refaktura była uznana pod względem prawnym, powinna ona wskazywać na to, co jest przedmiotem sprzedaży. Jest to niezwykle istotne, ponieważ informacja ta umożliwia przypisanie odpowiedniej stawki VAT. Szczegółowe wyjaśnienie dotyczące prawidłowego określania nazwy usługi na fakturze zostało przedstawione przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w indywidualnej interpretacji z dnia 22 maja 2017 roku o numerze sygnatury 2461-IBPP3.4512.200.2017.2.AW.

Jak rozliczyć refakturę?

Każda faktura, jak i pochodny od niej dokument, powinien być przez przedsiębiorcę odpowiednio rozliczony. Ze względu na to, że refaktura dotyczy odsprzedaży usługi przez podmiot, który ją nabył, na rzecz ostatecznego odbiorcy i nie ma jednego dokumentu, który reguluje jej sporządzanie, to przyjmuje się, że moment powstania obowiązku podatkowego dla usług refakturowanych jest ustalany na podstawie ogólnych zasad dotyczących danego rodzaju usługi, zgodnie z art. 19a ustawy o VAT. 

Powstanie obowiązku podatkowego w VAT zależy od charakteru i przedmiotu usługi, daty jej wykonania oraz tego, czy została wcześniej opłacona. Nie można więc jednoznacznie określić daty powstania obowiązku podatkowego VAT przy refakturze usług, ponieważ jest to kwestia indywidualna, zależna od powyższych czynników. W przypadku pojawienia się jakichkolwiek wątpliwości warto zgłosić się do biura rachunkowego po profesjonalną pomoc. 

Czy refaktura może być powiększona o prowizję? 

Bardzo często przedsiębiorcy chcą powiększać różnego rodzaju faktury o dodatkowe koszty. Należy jednak wiedzieć, iż sama idea refaktury polega na tym, że powinna być ona wystawiona w niezmienionej wartości, czyli w takiej samej wartości i formie, w jakiej została nabyta przez podmiot, który ją odsprzedaje. Oznacza to, że usługa refakturowana nie powinna być podwyższona o dodatkową marżę, prowizję ani inne koszty, ani w żaden sposób modyfikowana. Jeśli do refakturowanej usługi dolicza się marżę lub prowizję, powoduje to traktowanie tej sprzedaży jako odrębnej transakcji.

Każda osoba, która jest zainteresowana sprzedażą swojej nieruchomości, powinna wiedzieć, że wiąże się to z wieloma formalnościami. Jedną z nich jest odprowadzenie prawidłowego podatku. Dowiedz się, czy przy sprzedaży nieruchomości obowiązuje podatek VAT, czy PCC oraz kto jest odpowiedzialny za jego odprowadzenie. 

Podatek od sprzedaży nieruchomości – najważniejsze informacje

Każda osoba, która uzyskała dochód poprzez sprzedaż nieruchomości, jest zobowiązana do odprowadzenia podatku. Jego wartość na przestrzeni lat nieustannie się zmieniała. W 2022 roku wysokość określana była jako 19% uzyskanej kwoty (otrzymanego dochodu, a nie wartości mieszkania lub domu). Nieruchomością zgodnie z art. 46 kodeksu cywilnego jest każda część powierzchni ziemskiej, która stanowi odrębny przedmiot własności. W definicję tę wliczane są:

• grunty,
• budynki,
• części budynków.

Warto podkreślić, że opodatkowana powinna być zarówno sprzedaż, jak i zamiana nieruchomości i praw majątkowych. Ważny jest w tym przypadku czas. Opodatkowaniu podlega każdy, kto przed upływem pięciu lat (liczonym od końca roku kalendarzowego) nabył nieruchomość lub jej część bądź uzyskał prawo do domu jednorodzinnego, lokalu mieszkalnego i użytkowego lub użytkowania gruntów. Określoną prawnie kwotę należy zapłacić do 30 kwietnia kolejnego roku wraz ze złożeniem deklaracji PIT-39 w urzędzie skarbowym. 

Podatek VAT czy PCC – co obowiązuje przy sprzedaży nieruchomości?

Nie każdy wie, że sprzedający nieruchomość powinien także odprowadzić podatek PCC, czyli ten od czynności cywilnoprawnych. Obowiązek ten przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym, a nie sprzedającym. Deklarację PCC należy złożyć w odpowiednim terminie do właściwego naczelnika urzędu skarbowego (zazwyczaj określanego wg położenia nieruchomości). Podstawą prawną określającą ten obowiązek jest ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych. Warto podkreślić, że w przypadku zawarcia umowy w formie aktu notarialnego, to podatek powinien być zapłacony bezpośrednio u notariusza. Wysokość daniny wynosi 2% wartości rynkowej nabytej nieruchomości. 

Zapłacenie podatku PCC nie obowiązuje w momencie, gdy czynności cywilnoprawne objęte są już podatkiem VAT lub gdy jedna ze stron jest z niego zwolniona. Każda transakcja, która jest opodatkowana VAT, nie podlega więc już pod podatek PCC. 

Kiedy możliwe jest zwolnienie z VAT przy sprzedaży nieruchomości?

W ustawie o VAT w art. 43 ust. 1 pkt 10 można znaleźć niektóre budynki oraz ich części, jakie mogą być zwolnione z podatku. Najważniejsza w tym przypadku jest kwestia związana z tzw. pierwszym zasiedleniem. Jeśli podatnik chce skorzystać ze zwolnienia, musi wziąć pod uwagę, że transakcja powinna dotyczyć nieruchomości, co do której dokonuje się pierwszego zasiedlenia lub w momencie, gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a kolejnym minęło nie więcej niż dwa lata. 

Zasiedlenie traktowane jest jako oddanie nieruchomości do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi bądź rozpoczęcie tej czynności na potrzeby własne. Okres pierwszego zasiedlenia dla celów VAT liczony jest od oddania do użytkowania po dokonaniu ulepszenia nieruchomości w momencie, gdy przewyższa ono 30% wartości początkowej. 

Sprzedaż nieruchomości – co warto pamiętać?

Reasumując, sprzedając nieruchomość, należy mieć na uwadze, iż konieczne jest jej opodatkowanie. W momencie, gdy nie podlega ona VAT, konieczne jest zapłacenie podatku PCC, które ciąży na kupującym i wynosi 2% wartości rynkowej. Za przekazanie prawidłowo obliczonej kwoty odpowiedzialny jest jednak notariusz, u którego sporządzany jest akt notarialny. Pracownik ten przekazuje sumę od kupującego do urzędu skarbowego. Jeśli jednak czynności cywilnoprawne zawarte w umowie (poza umową spółki) są opodatkowane VAT, to PCC w tym przypadku nie występuje. Wtedy konieczne jest odprowadzenie podatku związanego VAT i najczęściej czynność ta leży w obowiązku sprzedającego.

Jesteś przedsiębiorcą i na co dzień zajmujesz się wystawianiem faktur? Zastanawiasz się, w jaki sposób możesz ułatwić tradycyjne przygotowywanie tego rodzaju dokumentów? Dowiedz się, czym jest Krajowy System e-Faktur, dla kogo jest on przeznaczony oraz w jaki sposób może Ci pomóc.

Krajowy System e-Faktur – czym jest?

Krajowym Systemem e-Faktur, w skrócie KSeF, nazywa się ogólnopolską platformę teleinformatyczną, która umożliwia podatnikom wystawianie i otrzymywanie faktur ustrukturyzowanych drogą nie tradycyjną a elektroniczną. Dokumenty przyjmują postać xml, która jest zgodna ze strukturą logiczną według wzorów opublikowanych przez władze. Program informatyczny został wprowadzony przez Ministerstwo Finansów w celu ułatwienia przedsiębiorcom wystawiania tak istotnych dla funkcjonowania biznesu dokumentów. Poza tym ma on zapewniać podatnikom dodatkowe korzyści podatkowe. 

Od kiedy obowiązuje Krajowy System e-Faktur i kogo dotyczy?

Do Krajowego Systemu e-Faktur można przystąpić dobrowolnie od stycznia 2022 roku. Zgodnie z ustaleniami związanymi z projektem, Minister Finansów zaznacza jednak, że obowiązek korzystania z programu spadnie na wszystkich czynnych podatników VAT wraz z dniem 1 lipca 2024 roku oraz na podatników  zwolnionych podmiotowo i przedmiotowo z podatku z rozpoczęciem 2025 roku.

Wiele osób myli KSeF z PEF, czyli platformę elektronicznego fakturowania, która jest już prowadzona pilotażowo przez Ministerstwo Finansów. Ta jednak służy wyłącznie do wymiany faktur w obrocie z instytucjami budżetowymi. Krajowy System e-Faktur umożliwia natomiast również takie funkcje jak:

• przechowywanie faktur,
• oznaczanie dokumentów numerem identyfikującym,
• weryfikowanie zgodności ze wzorem,
• analizowanie i kontrolowanie danych fakturowanych,
• wysyłanie komunikatów związanych z wystawianiem i otrzymywaniem dokumentów.

Czy warto korzystać z KSeF? 

Do momentu, aż Krajowy System e-Faktur nie zostanie wprowadzony przymusowo w obieg sporządzania faktur, przedsiębiorcy mogą samodzielnie zdecydować, czy chcą z niego korzystać. Rząd jednak, aby zachęcić podatników do przystąpienia do platformy, podkreśla wiele zalet, wiążących się z jej wykorzystywaniem. Wśród nich można wymienić przede wszystkim:

• brak konieczności przechowywania faktur i ich archiwizowania,
• zwolnienie z obowiązku przekazywania plików JPK_FA, gdy urząd tego zażąda,
• krótszy czas czekania na zwrot podatku (do 40 dni),
• zapewnienie o bezpieczeństwie interpretacyjnym,
• automatyzacja procesów księgowania i fakturyzowania,
• skrócenie czasu rozliczeń,
• zmniejszenie podatności dokumentów na błędy,
• brak konieczności posiadania faktur tradycyjnych (papierowych). 

Należy wiedzieć, że Ministerstwo Finansów chce zachęcić przedsiębiorców do korzystania z przygotowanej platformy ze względu na zwiększenie i ułatwienie im działań kontrolnych. Jeden wspólny system fakturowania umożliwi bowiem fiskusowi dostęp do wszystkich informacji dotyczących transakcji fakturowanych. Dzięki temu możliwe będą łatwiejsze i szybsze kontrole na gruncie podatków VAT. 

Krajowy System e-Faktur a dokumenty papierowe – co należy wiedzieć? 

Jak wspomniano wcześniej, osoby, które korzystają z Krajowego Systemu e-Faktur, nie mają konieczności zachowywania papierowych wersji faktur. Ministerstwo Finansów podkreśla jednak, że, nawet jeśli system będzie obowiązkowy dla każdego, to tradycyjny dokumenty nie znikną z obiegu. Będzie ich co prawda znacznie mniej, jednak wciąż będą one możliwą do wyboru opcją. 

Wszystkie faktury w przygotowanym systemie mają przyjmować taki sam format. Wiąże się to więc z tym, że proces księgowania będzie znacznie prostszy i bardziej czytelny niż ten w formie papierowej. Dodatkowo dzięki programowi teleinformatycznym możliwość popełnienia błędów w trakcie przygotowywania dokumentów znacząco się zmniejszy. Więcej informacji o samym Krajowym Systemie e-Faktur można znaleźć na oficjalnej stronie podatki.gov.pl.

Zdarza się, że przedsiębiorca lub jego pracownik w celu prawidłowego wykonania obowiązków zawodowych zobligowany jest do podróżowania poza miejsce swojej pracy. W takich przypadkach często korzysta się z usług hotelowych. Sprawdź, czy od tego rodzaju czynność można odliczyć podatek VAT.

Usługa hotelowa jako koszt firmowy – czy to możliwe?

Art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podkreśla jasno, iż kosztem uzyskania przychodu jest wydatek, jaki zostanie poniesiony w wyniku osiągnięcia przychodów lub zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów w firmie. Wielu przedsiębiorców nie zdaje sobie sprawy, jak ważne jest przestrzeganie tej zasady oraz odpowiednie fakturowanie różnego rodzaju wydatków. Niekiedy do prawidłowego działania biznesu konieczne są podróże służbowe, wiążące się z korzystaniem z usług hotelowym. Ich koszty są zazwyczaj dość wysokie, co bardzo często może odbijać się na zyskach firmowych. Faktura za tego rodzaju wydatki może zostać jednak uznana za koszt uzyskania przychodu. Konieczne jest odpowiednie sporządzenie dokumentu, w którym zaznaczone zostanie, iż usługi te poniesiono w celu prowadzenia działalności. 

Jak odliczyć VAT za hotel? 

Przedsiębiorca ma możliwość odliczenia VAT za fakturę powstałą w wyniku korzystania z usług hotelowych, jednak nie przysługuje mu prawo odliczenia podatku VAT. Ustawa o VAT w art. 88 ust. 1 pkt 4 jasno podkreśla, iż kwoty tej nie można pomniejszyć w przypadku, gdy podatnik korzysta z usług noclegowych i gastronomicznych (z wyjątkiem nabywania gotowych posiłków dla pracowników świadczących przewóz innych osób). Ze względu na ten punkt, wydatki za usługi hotelowe księgowane są w kwocie brutto do kosztów. Zgodnie z nią:

„Art. 88 ust. 1 ustawy o VAT: Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika: (…)
4) usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem:
a) (uchylony)
b) nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.”

Wyjątkiem są jednak usługi kompleksowe. Jeśli podatnik poniesie koszty związane z inną usługą np. za szkolenie dla pracowników, delegacje itd., to możliwe jest odliczenie VAT za nocleg oraz pożywienie. W takim przypadku usługa hotelowa przyjmuje bowiem charakter pomocniczy, który pomógł w osiągnięciu danego celu. 

Jak fakturować usługę hotelową? 

Jeśli przedsiębiorca zamierza odliczyć podatek VAT za opłaconą usługę hotelową, to powinien on uwzględnić na fakturze wymienioną wyżej czynność kompleksową. Najczęściej na dokumencie widnieje nazwa „usługa konferencyjna” lub „usługa szkoleniowa”. Trzeba pamiętać, że nocleg oraz wyżywienie w takim przypadku mają charakter pomocniczy wobec wymienionej na fakturze głównej usługi. Tak sporządzony zapis nie odbiera jednak możliwości odliczenia podatku VAT za wszystkie poniesione koszty. Najczęściej wydatki te traktowane są jako inne koszty poniesione z działalnością gospodarczą.